SCROLL NAAR BENEDEN

Offline: This content can only be displayed when online.

  Gina Vodegel   /    Rob Oostwegel

Vera Bachrach won in 2015 de eerste Impact Award voor haar project de Tostifabriek, ze mag zich sindsdien impactproducent noemen. Ze stond vermeld in de Trouw Duurzame 100 van 2017 (nr. 34), de lijst Duurzame Jonge 100 van 2016 en 2017, de lijst Food 100 van 2017 en 2018 en bedenkt projecten die gegarandeerd de aandacht van media trekken.

Zowel de Tostifabriek, Coco Conserven als de Doehetzelfkip komen uit de koker van Ultra Ultra, het campagne- en ontwerpbureau maatschappelijke vraagstukken dat Vera samen met Joris en Sascha oprichtte. Komend jaar maken Vera en haar compagnons zich los van hun eerdere food-georiënteerde projecten, het nieuwste project heet de Grote Krimp. "Daar pakken we een nieuw taboe mee aan: bevolkingsgroei. We willen de wereldbevolking ertoe verleiden een mondiale krimp in te zetten. We zien dat als de beste oplossing voor een heleboel grote problemen, zoals klimaatverandering, waar we vandaag de dag mee te maken hebben."

Na twee jaar inblikken begon het voor Vera en kompanen echter weer te kriebelen. "We hadden de fabriek opgezet en beseften dat wat nu volgde, een bedrijf runnen en laten groeien, niet is wat wij werkelijk willen doen. Wij staan liever aan de wieg van een idee, het bedenken en ontwikkelen van een concept, en hoe je daar de juiste aandacht voor kunt losmaken.

Zo zijn we met twee boeren gaan brainstormen en bij de Doehetzelfkip uitgekomen, omdat we zo de slacht weer een onderdeel van onze consumptie kunnen maken. Met de Doehetzelfkip beleef je in negen weken het proces van ei tot kipfilet. Er kwamen een tweehonderd aanmeldingen en daar zijn door de boeren zes deelnemers uit gekozen die elk een Doehetzelfkip-kist mee naar huis kregen. Het project werd begin juli afgerond, maar heeft qua impact op het doen en denken van de deelnemende mensen absoluut een langere adem. Qua aandacht en publiciteit maakte de Doehetzelfkip enorm veel los, zo heeft de Partij voor de Dieren in de Tweede Kamer vragen gesteld en zelfs een tegenactie bedacht."

In een voormalige granaatfabriek op het Hembrugterrein, aan de rand van het Schokbos in Zaandam gingen Vera, Sascha en Joris aan de slag. "De Tostifabriek was in eerste instantie een kunstwerk, met Coco Conserven werden we heuse ondernemers." Ze kregen te maken met alle regels en voorschriften, met de Voedsel- en Warenautoriteit, met alle haken en ogen van het ondernemerschap. "Het was een enorme leerschool voor ons", zo weet Vera nog. Ook was duidelijk dat ze geen ananas en kikkererwten zouden gaan inblikken. 

"Mijn compagnons, Sascha en Joris, zijn allebei kok en ze wilden echt lekker inblikken. In Nederland is het vaak saai wat je uit blik kunt eten. Wij hebben hier niet de conservencultuur zoals ze in Spanje, Italië en Frankrijk kennen, waar je complete gerechten in blik kunt krijgen. Dus daar wilden wij verandering in brengen." Het begrip duurzaamheid vormde een wezenlijk ingrediënt bij het samenstellen van de receptuur. Er werd met overschotten gewerkt. Oud brood voor de Ribollita, een vegetarische soep met bonen en palmkool. En een rillettes van wilde gans, de Schipholgans.

"We gingen ons verdiepen in blik. Zo ontdekten we hoeveel duurzame aspecten er aan inblikken verbonden zijn! Het is de best gerecyclede verpakking van Nederland en als conserveringsmethode duurzaam, efficiënt en gezond. Conserven zijn enorm energiebesparend ten op zichte van vers en je kan er voedselverspilling mee tegen gaan doordat je voedsel veel langer houdbaar maakt. Bij de Tostifabriek kostte het enorm veel tijd en werk om 450 tosti's te produceren. Dat was op zich heel goed omdat we aan iedereen konden laten zien wat er allemaal bij komt kijken. Duurzaam was het echter niet. We hadden behoefte aan schaalbaarheid en efficiëntie. Toen viel bij ons ineens het kwartje: we gaan Els natuurlijk niet inblikken, maar we gaan wel een duurzame conservenfabriek oprichten."
Zo begon Vera samen met Sascha Landhoff en Joris Jansen, grondleggers van de Tostifabriek, in 2015 een nieuw avontuur: Coco Conserven

"Ja, de Tostifabriek", zo begint 29-jarige Vera, die verantwoordelijk is voor de pr en crowdfunding, spontaan. "Dat is alweer zoveel jaar geleden!" De Tostifabriek liet zien hoe een tosti tot stand komt, van zelf graan inzaaien tot het houden van varkens en koeien voor de ham, melk en kaas. Het was een spraakmakend project dat veel media-aandacht kreeg. "Door de Tostifabriek zijn we bij ons volgende project terecht gekomen", vertelt Vera. "We hadden twee koeien, Els en Tineke. Els was een ongelooflijk leuke koe, dus we vonden het jammer als ze weer terug zou gaan naar de boer. Dus toen een van ons opperde om Els in te blikken en haar weer op te bouwen uit blikken vonden we dat wel een goed idee. Dan konden we haar voor altijd houden."

AMSTERDAM - In Puurzaam 18 met als thema 'Verbinden', vertelde Vera Bachrach haar verhaal over de Tostifabriek. Een kunst- en stadslandbouwproject in 2013 dat flink stof deed opwaaien. Hoe is het Vera Bachrach sinds de Tostifabriek vergaan? Puurzaam ontmoet haar in het bar-restaurant van filmmuseum The Eye dat vanaf het station per veerpont bereikbaar is.

Offline: This content can only be displayed when online.

Deel deze pagina

  Gina Vodegel   /    Rob Oostwegel

Vera Bachrach won in 2015 de eerste Impact Award voor haar project de Tostifabriek, ze mag zich sindsdien impactproducent noemen. Ze stond vermeld in de Trouw Duurzame 100 van 2017 (nr. 34), de lijst Duurzame Jonge 100 van 2016 en 2017, de lijst Food 100 van 2017 en 2018 en bedenkt projecten die gegarandeerd de aandacht van media trekken.

Zowel de Tostifabriek, Coco Conserven als de Doehetzelfkip komen uit de koker van Ultra Ultra, het campagne- en ontwerpbureau maatschappelijke vraagstukken dat Vera samen met Joris en Sascha oprichtte. Komend jaar maken Vera en haar compagnons zich los van hun eerdere food-georiënteerde projecten, het nieuwste project heet de Grote Krimp. "Daar pakken we een nieuw taboe mee aan: bevolkingsgroei. We willen de wereldbevolking ertoe verleiden een mondiale krimp in te zetten. We zien dat als de beste oplossing voor een heleboel grote problemen, zoals klimaatverandering, waar we vandaag de dag mee te maken hebben."

Na twee jaar inblikken begon het voor Vera en kompanen echter weer te kriebelen. "We hadden de fabriek opgezet en beseften dat wat nu volgde, een bedrijf runnen en laten groeien, niet is wat wij werkelijk willen doen. Wij staan liever aan de wieg van een idee, het bedenken en ontwikkelen van een concept, en hoe je daar de juiste aandacht voor kunt losmaken.

Zo zijn we met twee boeren gaan brainstormen en bij de Doehetzelfkip uitgekomen, omdat we zo de slacht weer een onderdeel van onze consumptie kunnen maken. Met de Doehetzelfkip beleef je in negen weken het proces van ei tot kipfilet. Er kwamen een tweehonderd aanmeldingen en daar zijn door de boeren zes deelnemers uit gekozen die elk een Doehetzelfkip-kist mee naar huis kregen. Het project werd begin juli afgerond, maar heeft qua impact op het doen en denken van de deelnemende mensen absoluut een langere adem. Qua aandacht en publiciteit maakte de Doehetzelfkip enorm veel los, zo heeft de Partij voor de Dieren in de Tweede Kamer vragen gesteld en zelfs een tegenactie bedacht."

In een voormalige granaatfabriek op het Hembrugterrein, aan de rand van het Schokbos in Zaandam gingen Vera, Sascha en Joris aan de slag. "De Tostifabriek was in eerste instantie een kunstwerk, met Coco Conserven werden we heuse ondernemers." Ze kregen te maken met alle regels en voorschriften, met de Voedsel- en Warenautoriteit, met alle haken en ogen van het ondernemerschap. "Het was een enorme leerschool voor ons", zo weet Vera nog. Ook was duidelijk dat ze geen ananas en kikkererwten zouden gaan inblikken. 

"Mijn compagnons, Sascha en Joris, zijn allebei kok en ze wilden echt lekker inblikken. In Nederland is het vaak saai wat je uit blik kunt eten. Wij hebben hier niet de conservencultuur zoals ze in Spanje, Italië en Frankrijk kennen, waar je complete gerechten in blik kunt krijgen. Dus daar wilden wij verandering in brengen." Het begrip duurzaamheid vormde een wezenlijk ingrediënt bij het samenstellen van de receptuur. Er werd met overschotten gewerkt. Oud brood voor de Ribollita, een vegetarische soep met bonen en palmkool. En een rillettes van wilde gans, de Schipholgans.

"We gingen ons verdiepen in blik. Zo ontdekten we hoeveel duurzame aspecten er aan inblikken verbonden zijn! Het is de best gerecyclede verpakking van Nederland en als conserveringsmethode duurzaam, efficiënt en gezond. Conserven zijn enorm energiebesparend ten op zichte van vers en je kan er voedselverspilling mee tegen gaan doordat je voedsel veel langer houdbaar maakt. Bij de Tostifabriek kostte het enorm veel tijd en werk om 450 tosti's te produceren. Dat was op zich heel goed omdat we aan iedereen konden laten zien wat er allemaal bij komt kijken. Duurzaam was het echter niet. We hadden behoefte aan schaalbaarheid en efficiëntie. Toen viel bij ons ineens het kwartje: we gaan Els natuurlijk niet inblikken, maar we gaan wel een duurzame conservenfabriek oprichten." Zo begon Vera samen met Sascha Landhoff en Joris Jansen, grondleggers van de Tostifabriek, in 2015 een nieuw avontuur: Coco Conserven

"Ja, de Tostifabriek", zo begint 29-jarige Vera, die verantwoordelijk is voor de pr en crowdfunding, spontaan. "Dat is alweer zoveel jaar geleden!" De Tostifabriek liet zien hoe een tosti tot stand komt, van zelf graan inzaaien tot het houden van varkens en koeien voor de ham, melk en kaas. Het was een spraakmakend project dat veel media-aandacht kreeg. "Door de Tostifabriek zijn we bij ons volgende project terecht gekomen", vertelt Vera. "We hadden twee koeien, Els en Tineke. Els was een ongelooflijk leuke koe, dus we vonden het jammer als ze weer terug zou gaan naar de boer. Dus toen een van ons opperde om Els in te blikken en haar weer op te bouwen uit blikken vonden we dat wel een goed idee. Dan konden we haar voor altijd houden."

AMSTERDAM - In Puurzaam 18 met als thema 'Verbinden', vertelde Vera Bachrach haar verhaal over de Tostifabriek. Een kunst- en stadslandbouwproject in 2013 dat flink stof deed opwaaien. Hoe is het Vera Bachrach sinds de Tostifabriek vergaan? Puurzaam ontmoet haar in het bar-restaurant van filmmuseum The Eye dat vanaf het station per veerpont bereikbaar is.

Ongefilterd Magazines

Klik op een magazine om deze te openen. Veel kijk- & leesplezier!
Volledig scherm