SCROLL NAAR BENEDEN
DOE WAT JE DENKT
WIL MENSEN VOORAL EEN KLEIN DUWTJE GEVEN:
AMSTERDAM / Hij is altijd bezig. Wilbert van de Kamp (29) doet duizend-en-één-dingen met duizend-en-één mensen. Maar het is nooit half werk. Hij is de bedenker van Omapost, innovatiescout voor Innofest en in een wat verder verleden was hij actief als organisator van de YFM Academie voor de Youth Food Movement, dat sinds 2017 als het Slow Food Youth Network verder gaat. Voor Puurzaam ontmoeten we Wilbert in Café de Ceuvel, een creatieve hotspot aan het Van Hasseltkanaal, in het ondernemende Amsterdam-Noord..
CONTACT BRENGEN, DAAR HOU IK NIET ZO VAN
Of hij dan mensen verbindt, of aanjaagt? “Dat zijn vage termen. Verbinden, het is een beetje een leeg woord. Uitsluitend mensen met elkaar in contact brengen, daar hou ik niet zo van. Als je vindt dat mensen iets met elkaar samen zouden moeten doen, dan heb je dat ook zelf te organiseren. Als ik wil dat boeren meer gaan samenwerken, dan verzorg ik een diner voor hen met producten van diezelfde boeren. "
SCROLL NAAR BENEDEN
Wilbert heeft duidelijke opvattingen over wat hij doet, en waarom. “Mensen vragen vaak aan me, waarom doe je zoveel verschillende dingen? Voor mij is het heel simpel. Het gaat erom dat ik mensen een klein duwtje wil geven, vooral mensen die elkaar normaal gesproken nooit zouden tegenkomen. Voor voedsel doe ik dat bijvoorbeeld graag bij boeren met wie ik vervolgens samenwerk.”
SCROLL NAAR BENEDEN
ALS JE ER NIETS MEE DOET?
NUCHTERHEID / Voor Wilbert is er geen idee zonder ook te doen. Als hij naar zijn tijdgenoten en jongere generaties kijkt, dan constateert hij tot zijn spijt dat het hen vaak aan handelen ontbreekt. “We tweeten en facebooken veel”, zo zegt hij, “omdat we niet weten wat we anders met de tijd moeten doen.” Wilbert zelf las in zijn jeugd enorm veel boeken, maar hij speelde ook graag buiten met vrienden.
"Als ik zeg: je moet meer contact hebben met je opa of oma, dan bedenk ik daar een app voor zodat je het ook echt kunt uitvoeren. Wanneer ik voor Innofest werk, dan zeg ik niet alleen tegen mensen dat ze een goed idee hebben, maar help ik ze ook verder door te vertellen over de dingen die ik zelf fout heb gedaan in mijn ondernemersavonturen. Al mijn eigen lessen neem ik daarin mee.”
SCROLL NAAR BENEDEN
Maar ik vond de producten die ze verkochten bijzonder interessant en ging ze zelf ook bestellen en er mee koken. Vrienden van me vonden het heel lekker en ik kreeg vragen of ik eens voor een feestje wilde koken of voor het huwelijksjubileum van hun ouders. Ik dacht: als ik voor tien man kan koken, dan kan ik ook voor honderd man koken. Ik moet dan alleen tien keer zoveel spullen kopen en een paar mensen hebben die me helpen.”
Hij groeide op in het noorden, maar verhuisde op zijn elfde naar Gouda. “Daar heb ik nooit goed kunnen aarden, ik zit qua gevoel meer vast aan het noorden. We zijn er nuchter, zo van: laten we het maar gewoon gaan doen. Een mooi voorbeeld is Top Dutch, een initiatief van Groningse ondernemers om de Tesla-fabriek naar Noord-Nederland te halen. Op een creatieve manier vragen ze aandacht voor hun campagne. Ze doen het gewoon en denken niet, ‘is het raar dat we het zo doen?’ Nee.”
Wilberts levenspad was niet van jongs af aan uitgestippeld, maar eerder een toevallige samenloop van omstandigheden, met als rode draad het motto: wanneer je erover denkt, ga het dan gewoon doen. “Tijdens mijn studie Engels werkte ik voor een groothandel in luxeproducten voor restaurants. Zelf kookte ik aanvankelijk amper, verder dan penne met spinazie en cashewnoten kwam ik niet.
"Dat vond ik aanvankelijk helemaal niet interessant, tot ik een keer met een aardappel van Erwin Westers, een boer uit Groningen, ging koken. Ik maakte gevulde aardappel. Hij vroeg me vervolgens wat ik met de binnenkant van de aardappel had gedaan. Nou niks dus en dat vond hij echt jammer. Dat was de allereerste keer dat ik over voedselverspilling ging nadenken en me bewust was van het feit dat zo'n boer hard zijn best had gedaan om die aardappel te telen. En dat wij dit geen recht doen. In plaats van dat het over de kilo's gaat, gaat het over een mens. En dat is het verschil."
ELKAAR SAMEN ZOUDEN MOETEN DOEN,
DAN HEB JE DAT OOK ZELF TE ORGANISEREN.
SCROLL NAAR BENEDEN
AARDAPPEL / “Zo groeide dat en via deze weg ben ik me steeds meer gaan bezighouden met voedsel, en vooral met het zelf doen. Ik geloof dat je heel lang over voedsel kunt praten, maar het is echt belangrijk om met de producten te koken. Op die manier leer je ook de boeren kennen."
MEER WETEN OVER WILBERT?
Wilbert werkt vaak en graag samen met Groningse boeren. “Ik word wel eens uitgenodigd als spreker, dan fungeer ik als een soort van inspirator waarbij ik allerlei ideeën van mensen aan bod laat komen. Ik zoek dan toch altijd naar het haakje om met een idee iets te doen. Daarom werk ik graag met boeren samen: want zij willen altijd meteen aan de slag, iets gaan doen. We koken samen, of maken limonade samen, we verbouwen een product of bundelen recepten. Ik hou in die zin niet zo van inspiratie, want wat heb je eraan als je er verder niets mee doet.”
DOE WAT JE DENKT
WIL MENSEN VOORAL EEN KLEIN DUWTJE GEVEN:
AMSTERDAM / Hij is altijd bezig. Wilbert van de Kamp (29) doet duizend-en-één-dingen met duizend-en-één mensen. Maar het is nooit half werk. Hij is de bedenker van Omapost, innovatiescout voor Innofest en in een wat verder verleden was hij actief als organisator van de YFM Academie voor de Youth Food Movement, dat sinds 2017 als het Slow Food Youth Network verder gaat. Voor Puurzaam ontmoeten we Wilbert in Café de Ceuvel, een creatieve hotspot aan het Van Hasseltkanaal, in het ondernemende Amsterdam-Noord..
CONTACT BRENGEN, DAAR HOU IK NIET ZO VAN
Of hij dan mensen verbindt, of aanjaagt? “Dat zijn vage termen. Verbinden, het is een beetje een leeg woord. Uitsluitend mensen met elkaar in contact brengen, daar hou ik niet zo van. Als je vindt dat mensen iets met elkaar samen zouden moeten doen, dan heb je dat ook zelf te organiseren. Als ik wil dat boeren meer gaan samenwerken, dan verzorg ik een diner voor hen met producten van diezelfde boeren. "
Wilbert heeft duidelijke opvattingen over wat hij doet, en waarom. “Mensen vragen vaak aan me, waarom doe je zoveel verschillende dingen? Voor mij is het heel simpel. Het gaat erom dat ik mensen een klein duwtje wil geven, vooral mensen die elkaar normaal gesproken nooit zouden tegenkomen. Voor voedsel doe ik dat bijvoorbeeld graag bij boeren met wie ik vervolgens samenwerk.”
ALS JE ER NIETS MEE DOET?
NUCHTERHEID / Voor Wilbert is er geen idee zonder ook te doen. Als hij naar zijn tijdgenoten en jongere generaties kijkt, dan constateert hij tot zijn spijt dat het hen vaak aan handelen ontbreekt. “We tweeten en facebooken veel”, zo zegt hij, “omdat we niet weten wat we anders met de tijd moeten doen.” Wilbert zelf las in zijn jeugd enorm veel boeken, maar hij speelde ook graag buiten met vrienden.
"Als ik zeg: je moet meer contact hebben met je opa of oma, dan bedenk ik daar een app voor zodat je het ook echt kunt uitvoeren. Wanneer ik voor Innofest werk, dan zeg ik niet alleen tegen mensen dat ze een goed idee hebben, maar help ik ze ook verder door te vertellen over de dingen die ik zelf fout heb gedaan in mijn ondernemersavonturen. Al mijn eigen lessen neem ik daarin mee.”
Maar ik vond de producten die ze verkochten bijzonder interessant en ging ze zelf ook bestellen en er mee koken. Vrienden van me vonden het heel lekker en ik kreeg vragen of ik eens voor een feestje wilde koken of voor het huwelijksjubileum van hun ouders. Ik dacht: als ik voor tien man kan koken, dan kan ik ook voor honderd man koken. Ik moet dan alleen tien keer zoveel spullen kopen en een paar mensen hebben die me helpen.”
Hij groeide op in het noorden, maar verhuisde op zijn elfde naar Gouda. “Daar heb ik nooit goed kunnen aarden, ik zit qua gevoel meer vast aan het noorden. We zijn er nuchter, zo van: laten we het maar gewoon gaan doen. Een mooi voorbeeld is Top Dutch, een initiatief van Groningse ondernemers om de Tesla-fabriek naar Noord-Nederland te halen. Op een creatieve manier vragen ze aandacht voor hun campagne. Ze doen het gewoon en denken niet, ‘is het raar dat we het zo doen?’ Nee.”
Wilberts levenspad was niet van jongs af aan uitgestippeld, maar eerder een toevallige samenloop van omstandigheden, met als rode draad het motto: wanneer je erover denkt, ga het dan gewoon doen. “Tijdens mijn studie Engels werkte ik voor een groothandel in luxeproducten voor restaurants. Zelf kookte ik aanvankelijk amper, verder dan penne met spinazie en cashewnoten kwam ik niet.
"Dat vond ik aanvankelijk helemaal niet interessant, tot ik een keer met een aardappel van Erwin Westers, een boer uit Groningen, ging koken. Ik maakte gevulde aardappel. Hij vroeg me vervolgens wat ik met de binnenkant van de aardappel had gedaan. Nou niks dus en dat vond hij echt jammer. Dat was de allereerste keer dat ik over voedselverspilling ging nadenken en me bewust was van het feit dat zo'n boer hard zijn best had gedaan om die aardappel te telen. En dat wij dit geen recht doen. In plaats van dat het over de kilo's gaat, gaat het over een mens. En dat is het verschil."
ELKAAR SAMEN ZOUDEN MOETEN DOEN,
DAN HEB JE DAT OOK ZELF TE ORGANISEREN.
AARDAPPEL / “Zo groeide dat en via deze weg ben ik me steeds meer gaan bezighouden met voedsel, en vooral met het zelf doen. Ik geloof dat je heel lang over voedsel kunt praten, maar het is echt belangrijk om met de producten te koken. Op die manier leer je ook de boeren kennen."
WWW.INNOFEST.CO
WWW.WILPRET.NL
MEER WETEN OVER WILBERT?
Gina Vodegel / Rob Oostwegel
Deel deze pagina
Wilbert werkt vaak en graag samen met Groningse boeren. “Ik word wel eens uitgenodigd als spreker, dan fungeer ik als een soort van inspirator waarbij ik allerlei ideeën van mensen aan bod laat komen. Ik zoek dan toch altijd naar het haakje om met een idee iets te doen. Daarom werk ik graag met boeren samen: want zij willen altijd meteen aan de slag, iets gaan doen. We koken samen, of maken limonade samen, we verbouwen een product of bundelen recepten. Ik hou in die zin niet zo van inspiratie, want wat heb je eraan als je er verder niets mee doet.”