SCROLL NAAR BENEDEN
True Cost Accounting: ware kosten boekhouding. Drie woorden met een enorme impact. Een radicale impact, zelfs. Volkert Engelsman, oprichter en directeur van Eosta, handelsonderneming in biologische groente en fruit, haalde er in 2017 de eerste plaats mee in de Duurzame Top-100. “Duurzaamheid moet indalen in het DNA van de economie. Het moet ecologischer, met meer maatschappelijke verantwoordelijkheid. Maar wél met transparantie.”
Pas in de laatste jaren is deze vierde M van monetariseren erbij gekomen: het uitdrukken van effecten in geld."
“We kunnen wel weer de hele verduurzamingslast verschuiven naar de boer, maar je moet de consument ook in staat stellen een meerprijs te betalen voor die maatschappelijke meerwaarde van bodemvruchtbaarheid, of minder broeikasgas, of eerlijker arbeidsomstandigheden en betere salarissen. Zodat de teler beloond wordt voor zijn maatschappelijke of ecologische diensten.
“Samen met de ketenpartners werken we aan de bodemvruchtbaarheid. Want volgens de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (VN) verliezen we dertig voetbalvelden per minuut aan vruchtbare landbouwgrond. Dat is een gevolg van eenzijdige landbouw, monocultuur. Door goed te managen proberen we dat te voorkomen. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat we niet alleen een gezonde mango op de markt brengen, maar dat die mango ook heeft bijgedragen aan meer bodemvruchtbaarheid?"
“We meten duurzaamheid aan de hand van een aantal prestatie-indicatoren. Daarmee brengen we de impact op bodem, biodiversiteit, klimaat, water, maar ook op gezondheid en sociale werkelijkheid in kaart."
Gina Vodegel / Rob Oostwegel
Deel deze pagina:
Eosta ontwikkelde het ‘trace and tell’ traceerbaarheidssysteem Nature & More voor hun consumenten. Elk product wordt van een postzegel voorzien met daarop een afbeelding van de teler, plus een nummercode. Via de nummercode kunnen consumenten op de website allerlei achtergrondinformatie krijgen over de teler, diens producten en bodemgebruik en/of bemesting.
“Zolang we alleen slim praten over planet en people maar elkaar blijven afrekenen op de ouderwetse kortetermijnwinst, is de perverse prikkel niet uit de economie. Het goede nieuws is dat dit nu overal aan het veranderen is. Met name in de financiële sector, waar risico’s van niet-duurzame bedrijfsvoering steeds meer meegenomen worden bij investerings- en kredietbeoordelingen. Duurzaamheid begint uit de groene bubbel in te dalen in het DNA van de financiële sector.
"Eosta voerde in samenwerking met diverse VN-departementen, denktanks, retailers, banken en accountants de baanbrekende True Cost Accounting Pilot for Food Farming & Finance uit. Daarmee worden verborgen maatschappelijke kosten inzichtelijk gemaakt voor zowel producenten (per hectare), klanten en consumenten (per kilo product), als voor stakeholders zoals banken, aandeelhouders en overige ketenpartners. En dat door middel van een nieuwe verlies-en-winstrekening, die recht doet aan het gebruik van natuurlijk kapitaal en sociaal kapitaal.
om de effecten op mens en samenleving van een monetaire waarde te voorzien. Volkert: "Die monetarisatiemodellen hebben we toegepast op onze productketens. We hebben voor alle producten die we in de markt zetten de maatschappelijke kosten én baten doorgerekend. Als je dat consequent voor al je producten, ketens en bedrijfsactiviteiten doet, ontstaat er vanzelf een nieuwe winst-en-verliesrekening van je onderneming. Dat was voor ons een belangrijke stap. Die kunstmatige scheiding van people, planet, profit is niet meer van deze tijd. Niks mis met winst, maar dan wel inclusief de langetermijnkosten van people en planet.”
"Het is natuurlijk schitterend als de consument wat meer betaalt voor de ecologische of sociale meerwaarde van een product. Maar eigenlijk is het raar dat de vervuilende producent niet hoeft te betalen; sterker nog, dat hij wegkomt met een concurrentievoordeel als hij ecologische of sociale schade afwentelt op de belastingbetaler of op toekomstige generaties. Gewoon netjes rekenen, dan komt het vanzelf goed met duurzaamheid. We zijn toe aan nieuwe balansen en winst-en-verliesrekeningen, waarin de kosten van people en planet netjes verdisconteerd worden. "De afgelopen jarenzijn belangrijke denktanks van de VN aan het werk gegaan,
Volkert Engelsman studeerde Economie en Bedrijfskunde en werkte nadien enkele jaren voor een Amerikaans bedrijf. Daar stak hij veel op. Zijn hart lag echter bij duurzaam ondernemen. En zo startte hij in 1990 handelsonderneming in biologische groente en fruit Eotsa. Voor Volkert was het al vroeg duidelijk dat het verhandelen van een anoniem product de deur naar uitbuiting openzet. "We hebben het dan over uitbuiting van bodem, klimaat, biodiversiteit en arbeiders. Zolang ketens anoniem blijven, is het makkelijker om je ketenpartners uit te buiten. Dus wat we ook doen, of we kokosnoten of sappen of granen verkopen: het moet transparant zijn. Geen duurzaamheid zonder transparantie."
Deel deze pagina:
Gina Vodegel / Rob Oostwegel
Eosta ontwikkelde het ‘trace and tell’ traceerbaarheidssysteem Nature & More voor hun consumenten. Elk product wordt van een postzegel voorzien met daarop een afbeelding van de teler, plus een nummercode. Via de nummercode kunnen consumenten op de website allerlei achtergrondinformatie krijgen over de teler, diens producten en bodemgebruik en/of bemesting.
“Zolang we alleen slim praten over planet en people maar elkaar blijven afrekenen op de ouderwetse kortetermijnwinst, is de perverse prikkel niet uit de economie. Het goede nieuws is dat dit nu overal aan het veranderen is. Met name in de financiële sector, waar risico’s van niet-duurzame bedrijfsvoering steeds meer meegenomen worden bij investerings- en kredietbeoordelingen. Duurzaamheid begint uit de groene bubbel in te dalen in het DNA van de financiële sector.
"Eosta voerde in samenwerking met diverse VN-departementen, denktanks, retailers, banken en accountants de baanbrekende True Cost Accounting Pilot for Food Farming & Finance uit. Daarmee worden verborgen maatschappelijke kosten inzichtelijk gemaakt voor zowel producenten (per hectare), klanten en consumenten (per kilo product), als voor stakeholders zoals banken, aandeelhouders en overige ketenpartners. En dat door middel van een nieuwe verlies-en-winstrekening, die recht doet aan het gebruik van natuurlijk kapitaal en sociaal kapitaal.
om de effecten op mens en samenleving van een monetaire waarde te voorzien. Volkert: "Die monetarisatiemodellen hebben we toegepast op onze productketens. We hebben voor alle producten die we in de markt zetten de maatschappelijke kosten én baten doorgerekend.
Als je dat consequent voor al je producten, ketens en bedrijfsactiviteiten doet, ontstaat er vanzelf een nieuwe winst-en-verliesrekening van je onderneming. Dat was voor ons een belangrijke stap. Die kunstmatige scheiding van people, planet, profit is niet meer van deze tijd. Niks mis met winst, maar dan wel inclusief de langetermijnkosten van people en planet.”
"Het is natuurlijk schitterend als de consument wat meer betaalt voor de ecologische of sociale meerwaarde van een product. Maar eigenlijk is het raar dat de vervuilende producent niet hoeft te betalen; sterker nog, dat hij wegkomt met een concurrentievoordeel als hij ecologische of sociale schade afwentelt op de belastingbetaler of op toekomstige generaties.
Gewoon netjes rekenen, dan komt het vanzelf goed met duurzaamheid. We zijn toe aan nieuwe balansen en winst-en-verliesrekeningen, waarin de kosten van people en planet netjes verdisconteerd worden. "De afgelopen jarenzijn belangrijke denktanks van de VN aan het werk gegaan,
Pas in de laatste jaren is deze vierde M van monetariseren erbij gekomen: het uitdrukken van effecten in geld."
“We kunnen wel weer de hele verduurzamingslast verschuiven naar de boer, maar je moet de consument ook in staat stellen een meerprijs te betalen voor die maatschappelijke meerwaarde van bodemvruchtbaarheid, of minder broeikasgas, of eerlijker arbeidsomstandigheden en betere salarissen. Zodat de teler beloond wordt voor zijn maatschappelijke of ecologische diensten.
“Samen met de ketenpartners werken we aan de bodemvruchtbaarheid. Want volgens de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (VN) verliezen we dertig voetbalvelden per minuut aan vruchtbare landbouwgrond. Dat is een gevolg van eenzijdige landbouw, monocultuur. Door goed te managen proberen we dat te voorkomen. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat we niet alleen een gezonde mango op de markt brengen, maar dat die mango ook heeft bijgedragen aan meer bodemvruchtbaarheid?"
“We meten duurzaamheid aan de hand van een aantal prestatie-indicatoren. Daarmee brengen we de impact op bodem, biodiversiteit, klimaat, water, maar ook op gezondheid en sociale werkelijkheid in kaart."
Volkert Engelsman studeerde Economie en Bedrijfskunde en werkte nadien enkele jaren voor een Amerikaans bedrijf. Daar stak hij veel op. Zijn hart lag echter bij duurzaam ondernemen. En zo startte hij in 1990 handelsonderneming in biologische groente en fruit Eotsa. Voor Volkert was het al vroeg duidelijk dat het verhandelen van een anoniem product de deur naar uitbuiting openzet. "We hebben het dan over uitbuiting van bodem, klimaat, biodiversiteit en arbeiders. Zolang ketens anoniem blijven, is het makkelijker om je ketenpartners uit te buiten. Dus wat we ook doen, of we kokosnoten of sappen of granen verkopen: het moet transparant zijn. Geen duurzaamheid zonder transparantie."
True Cost Accounting: ware kosten boekhouding. Drie woorden met een enorme impact. Een radicale impact, zelfs. Volkert Engelsman, oprichter en directeur van Eosta, handelsonderneming in biologische groente en fruit, haalde er in 2017 de eerste plaats mee in de Duurzame Top-100. “Duurzaamheid moet indalen in het DNA van de economie. Het moet ecologischer, met meer maatschappelijke verantwoordelijkheid. Maar wél met transparantie.”